W jaki sposób przekrój filamentu i stosunek rysowania wpływa na połysk powierzchni i właściwości rozciągające błyszczące poliestrowe Dty?

Przekrój filamentu i stosunek losowania są dwoma podstawowymi parametrami w produkcji błyszczącego poliestrowego DTY (przędza losowa) i oba wywierają znaczący wpływ na połysk powierzchni i właściwości rozciągania końcowej przędzy. W branży tekstylnej, szczególnie w zastosowaniach o wysokiej wydajności i modnej, kluczowe jest osiągnięcie właściwej równowagi między estetyką wizualną a zachowaniem mechanicznym. Błyskotliwość określa współczynnik odbicia powierzchni i postrzegany połysk tkaniny, podczas gdy właściwości rozciągania wpływają na to, jak materiał działa pod stresem, deformacją i zużyciem. Wspraczeni geometrii filamentu i warunków rysowania leży u podstaw tej optymalizacji.

Po pierwsze, przekrój filamentu odnosi się do geometrycznego kształtu każdego indywidualnego filamentu w pakiecie przędzy. Podczas gdy konwencjonalne włókna poliestrowe mogą mieć okrągły lub trójbalny przekrój, błyszczący Dty Często stosuje przekrój wielopładzie lub trójlobalne, aby zmaksymalizować odbicie światła poza powierzchnią włókien. Włókna trójbalowe, o ich trzypunktowym kształcie gwiazdy, przedstawiają wiele kątowych powierzchni, które odbijają się i rozpraszają światło, nadając przędze jaśniejszy wygląd w porównaniu z okrągłymi włóknami. Geometria kątowa pomaga w tworzeniu wysokiego odbicia w stylu, co poprawia postrzegany połysk po oglądaniu w świetle. Natomiast włókna pełne lub matowe mają zwykle szorstkie, nieregularne powierzchnie lub używają dodatków, takich jak dwutlenek tytanu do rozproszenia światła i zmniejszania połysku.

Oprócz wzmacniającego połysku kształt filamentu może również wpływać na mechaniczną interakcję między włóknami w pakiecie. Włókna wielopokarne mogą wykazywać zwiększone tarcie między włókienami, które mogą zwiększyć spójność podczas tworzenia przędzy i wpływać na dotykowy charakter końcowej tkaniny. Jednak to samo tarcie może również prowadzić do większego ścierania włókien z włókien z czasem, co może wpływać na długoterminowy wygląd powierzchni, jeśli nie jest kontrolowany z odpowiednim wykończeniem.

Następnie stosunek rysowania - stosunek końcowej długości przędzy do jej pierwotnej długości przed rysowaniem - jest kolejnym czynnikiem krytycznym. Podczas procesu losowania, częściowo zorientowana przędza (POY) jest rozciągana, aby wyrównać łańcuchy polimerowe, zwiększyć krystaliczność i nadać elastyczność. Stosunek losowania bezpośrednio wpływa na orientację molekularną i krystaliczność poliesteru, co z kolei reguluje wytrzymałość na rozciąganie przędzy, wydłużenie przy przerwie i moduł.

Wyższy stosunek losowania powoduje większe wyrównanie cząsteczkowe wzdłuż osi włókna, poprawiając wytrzymałość na rozciąganie i zmniejszając wydłużenie. To sprawia, że przędza jest silniejsza i bardziej stabilna wymiarowo. Jednak nadmierne rysunek może powodować gładszą i bardziej zorientowaną powierzchnię włókna, co w niektórych przypadkach może zmniejszyć połysk z powodu zmniejszonego rozpraszania powierzchni. Z drugiej strony niższy stosunek losowania powoduje niższą orientację molekularną i bardziej amorficzne regiony, co zwiększa wydłużenie, ale zmniejsza wytrzymałość. Pod względem połysku niższy stosunek losowania może zachować więcej nieregularności powierzchni, które mogą bardziej skutecznie rozpraszać światło i zwiększać pozorny połysk - ale może również wytwarzać mniej trwałe przędzy.

Zależność między współczynnikiem losowania a połyskiem zależy również od ustawień termicznych podczas teksturowania. Ciepło wpływa na sposób, w jaki łańcuchy polimerów rozluźniają się i reorientują podczas i po rysunku. W połączeniu z kontrolowaną teksturą fałszywych sklepionych współczynnik rysowania określa, ile wprowadza teksturę objętości i powierzchni, która może poprawić lub matowy połysk w zależności od konkretnego obróbki mechanicznej. W błyszczącym poliestrowym DTY celem jest zazwyczaj stosowanie stosunku rysunku wystarczająco wysokiego, aby wytworzyć silną, niską wyprawę, zachowując jednocześnie powierzchnię filamentu, która może nadal skutecznie odzwierciedlać światło.

Ponadto kluczowy jest spójność przetwarzania. Nawet niewielkie różnice w stosunku losowania między partiami produkcyjnymi mogą prowadzić do różnic w wykończeniu powierzchni, jednolitości połysku i wydajności mechanicznej, które są wysoce zauważalne w zastosowaniach takich jak odzież wierzchnia lub dekoracyjne. Producenci często polegają na inspekcji optycznej, licznikach połysku i testach rozciągania w celu monitorowania tych zmian i utrzymania ścisłej kontroli jakości.

Przekrój filamentu i stosunek losowania są współzależnymi czynnikami, które muszą być starannie zrównoważone, aby osiągnąć pożądany połysk i wydajność rozciągania w błyszczącym poliestrowym DTY. Przekroje trójlobalne lub wielobarskie są preferowane do zwiększania połysku poprzez geometryczne odbicie światła, podczas gdy stosunek rysowania dopracowuje wewnętrzną strukturę włókna i gładkość powierzchni. Wysoki stosunek losowania poprawia wytrzymałość i trwałość, ale może wymagać precyzyjnych regulacji, aby uniknąć naruszenia błyszczącej powierzchni. Osiągnięcie optymalnej kombinacji jest kwestią dostosowania funkcjonalnych wymagań wydajności z estetyką wizualną, która jest szczególnie ważna w modnych, wysokiej jakości aplikacjach tekstylnych.